Yaramazlığın kokusunu bilir misin?
Biraz ter kokar, biraz çikolata.
Bir gurup yaramazlık yapmış çocuk yanyana dizilmiş, kalp çarpıntısı sesleri arasında verilecek cezayı beklerken bu koku iyice yayılır. Bazı anılarımda bu kokuya mutfaktan gelen köfte ve patates kızartması kokusu da ekleniyor. Yengem karşısına kuzenlerimi ve beni almış anlatıyor yapılanın ne kadar yanlış olduğunu. O kadar yumuşak kalbi ve sınırsız anlayışı vardı ki bize karşı, asla vuramaz yada korkunç cezalar veremezdi. Yanlışı anlatırdı, bize güvendiğini anlatırdı ve tüm anlatımlarının sonunda, ‘keşke hepiniz Bilgen’den örnek alsanız’ derdi.
O an bir gurup göz bana dönerdi ve hayretle bakardı çünkü bende o yaramazlığın tam ortasındaydım. En az onlar kadar, hatta onlardan daha fazla yaramazlıkta aktif olan bendim.
Bazı sahneler canlanıyor gözümde; odanın köşesinde yanan bir soba. Kadife bir çekyat. Koridorun sonundaki mutfaktan gelen tabak çanak sesi. Yanımda kardeşim var. Sebep nedir bilinmez ama itişip kakışıyoruz. Ben üste çıkmışım, o altta eziliyor. O sırada sehpayı deviriyoruz. Mutfaktan annemin sesi geliyor; ‘Ayteeekkkk, rahat bırak ablanı’. Aytek donup kalıyor çünkü dayağı yiyen o ve azarı işiten de o.
Daha eskiye gidemiyor zihnim, nerede nasıl bir davranışta bulundum da çevremdeki herkes benim ne olursa olsun masum olacağım kanaatine vardı? Ne oldu da bu insanlar bana güvenme kararı kaldı?
Şişman, elma yanaklı bir kız çocuğu idim. Bu fiziksel özelliklerime bakıp benim koşamayacağım yada ne bileyim hareket edemeyeceğim düşüncesine inandılar da mı benim yaramazlık yapmayacağımı mı düşündüler?
Bir noktada haklılar aslında, ben hareket etmeyen bir çocuktum ama gurubun beyni bendim. Yapmaları gereken tüm fikirleri verir ve organizasyonu yapardım. Onlar yapar, ben sonuçları beklerdim. Yakalandıklarında ise kıyamet kopardı. Hepsi benim adımı verirdi ve işin içinde olduğumu söylerlerdi ama diyorum ya kimse benim işin içinde olduğuma inanmazdı.
Bir müddet sonra bu ünvan üstüme yapıştı; örnek alınacak kişi!!! Belki de bu ünvanın etkisi var şuan yaşadığım hayatta. Kendi işim var ve çalışanlarıma örnek olmam lazım. Çocuklarım var ve onlara örnek olmam lazım. Kişisel gelişim atölyem var ve katılımcı ve koçlarıma örnek olmam lazım.
Peki ben bu kadar da örnek alınacak biri miyim?
Bilgen,themelek
